ATTÝLA ÝLHAN (1925)

Menemen'de doðdu. Bir süre Ýstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nde okudu. Askerliðinden önce ve sonra üç kez gittiði Paris'te altý yýl kaldý. Çeþitli yayýn kuruluþlarýnda çalýþtý, yöneticilik ve danýþmanlýk yaptý. Yaþamýný Ýstanbul'da serbest yazar olarak sürdürüyor.

Þiir Kitaplarý: Duvar (1948), Sisler Bulvarý (1954), Yaðmur Kaçaðý (1955), Ben Sana Mecburum (1960), Bela Çiçeði (1962), Yasak Seviþmek (1968), Tutuklunun Günlüðü (1973), Böyle Bir Sevmek (1977), Elde Var Hüzün (1982), Korkunun Krallýðý (1987), Ayrýlýk Sevdaya Dahil (1992).

``Þairliðinin ilk on yýlýný destan boyutlarýyla ve duygusal, gergin bir hava içinde, Ýkinci Dünya Savaþý'nýn Avrupa'yý saran bezginlik ve çöküntülerini yansýtmaya adamýþtý. Zamanla toplumcu kollayýþý býrakmamakla birlikte, tek insanýn duygu dünyasýndan kesitler verdi; artistik abartmalarla ve yerli dünya görüþüne de yaslanarak bireysel temalarý iþledi. Ayný gerginlik ve gerilim, kendine özgü bir söz dizim ve hazinesiyle at baþý, çarpýcý benzetmelerle zenginleþmiþ romanlarýnda da görülür.'' (Behçet Necatigil, 1977)