AHMET HASIM (1885-1933)

1885 yilinda Bagdat'ta dogdu. Babasi memur olarak baska yerlerde bulundugundan, çocuklugunu annesinin yaninda geçirdi. 8 yasinda iken annesini kaybetti. Babasi Istanbul'a yanina aldirip, zayif Türkçe'sini kuvvetlendirmek için Numune-i Terakki Mektebi'ne verdi. Ertesi yil, yatili olarak Mekteb-i Sultanî (Galatasaray Lisesi)'ne yazdirdi. Galatasaray Sultanisi'ni bitirince, Reji Idaresi'nde memur oldu. Mekteb-i Hukuk (Hukuk Fakültesi)'ne kaydoldu. Mekteb-i Hukuk (Hukuk Fakültesi)'taki ögrenimini yarida birakarak Fransizca ögretmenligi ve çevirmenlik yapmaya basladi. Sanayi-i Nefise Mektebi (Güzel Sanatlar Akademisi), Mülkiye Mektebi (Siyasal Bilgiler Fakültesi) ve Harp Akademisi'nde ögretim görevlisi olarak çalisti. 1932 yilinda tedavi için Frankfurt'a gitti. 1933 yilinda Istanbul'da öldü.

Okul siralarindan 25 yasina kadar yazdigi ilk siirleri üslup, duyarlik, muhteva, tema ve mecazlar bakimindan Servet-i Fünun siirinin bir devami gibidir. Ama o, bir taraftan, Sembolist Bati siirinin istediklerini çok daha önceleri siirlestirmis bulunan Seyh Galib'e yaklasmakta, hayranlik duymakta ve deger vermektedir. Ilk siirlerinde sekil yönünden bozukluklar ve aksakliklar göze çarpar. Dil eski ve agirdir. Yabanci söz ve tamlamalar oldukça çoktur. Bu siirlerdeki parlak hayaller, mecazlar, kapali duygular onun gelecekteki siirinin müjdecileri gibidir. 1909 yilinda Fecr-i Ati topluluguna katilmis, Dergah ve Yeni Mecmua'da çikan siirleriyle asil kisiligini ortaya koymaya baslamis, sanat ve edebiyat çevrelerince benimsenmistir.

"Göl Saatleri" kitabinda topladigi siirler, onun Fransiz sembolist sairlerinin etkisi altian girdigi dönemin siirleridir. "Piyale" dönemi ve son siirleri, onun klasik olgunluga erdigi siir çagidir. Bu dönem, Dergah'a girisi, Yahya Kemal'in misra anlayisi ile temasindan sonra baslar. Kalici etkiden uzak, asil yaratici siirlerini, 1921 ile 1933 yillari arasindaki kisa dönemde vermistir. Gene bu dönemde, eski ve agdali dilden ve tamlamalardan vazgeçmis, açik, anlasilir ve sade bir dille siirler yazmistir. Piyale'de Türkçenin bu en güzel siirlerinden birkaçini bulabiliriz. Siirlerinin hepsini aruz vezniyle yazmistir. Tabiati, onun güzelliklerini, çesitli hal ve zamanlarini siirlestirmis, kati gerçekleri, kendine has mecazlarla yüklü hayal dünyasinin süzgecinden geçirmistir.