Adomas Mickevièius
Piligrimas
****************************
Po mano kojø kraðtas prabangos ir turtø.
Virðuj gilus dangus, greta mieli veideliai,
Bet verþiasi ðirdis á tolimàjà ðalá,
Kad praeities dienas svajonëse atkurtø.
O Lietuva! Mieliau miðkai man tavo gieda
Uþ lakðtutes Baidaruos, mergeles Salhyre.
Linksmiau klampodavau po tavo drëgnà girià,
Nei èia minu marvas ir ananasø þiedà.
Taip tolimas! Tokios ávairios èia vilionës!
Dël ko gi nuolat skrenda ilgesio svajonës
Á tà, kur pamilau að savo amþiaus rytà?
Ji tëviðkëj mieloj, kuri man uþdaryta,
Kur primena jai viskas iðtikimà draugà.
Ar savo atminimà ji dar ðiandien saugo?
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
