Ziya Osman Saba
Siirleri
***°***
BU RÜZGAR
Bu rüzgar her vakit böyle esmeyecek.
Gökte bulut, suda yelken, dalda çiçek.
Bir gün, bir gün var ki, günden güne gerçek,
Çatir çatir servi, çitir çitir böcek.
- Çek cigerlerine, bir nefes daha çek,
Bu rüzgar her vakit böyle esmeyecek.
°°°*°°°
GEÇEN ZAMAN
Hiç olmazsa unutmamak isterdim.
Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar...
Yalniz birakmayin beni hatiralar.
Az yanimda kal çocuklugum,
Temiz yürekli uysal çocuklugum...
Ah, ümit dolu gençligim,
Ilk siirim, ilk arkadasim, ilk sevgim...
-Dogdugum ev. Rahatliyacak içim duysam
Bir tek kapinin sesini.
Ariyorum aklimda bir ninni bestesini...
Böyle uzaklasmayin benden, yasâdigim günler.
Günes, getir bir bayram sabahini.
Açilin açilin tekrar
Çocuk dizlerimdeki yaralar,
Hepiniz benimsiniz:
Mektebim, siniflarim, oturdugum siralar...
Yalniz hatirlamak hatirlamak istiyorum
Nerde kaldi sevgilim, seni ilk öptügüm gün,
Rengine doymadigim o sema,
Ahengine kanmadigim irmak.
Birakip herseyi nereye gidiyorum?
Neler geçmisti aklimdan,
Nedendi agladigim, nedendi güldügüm?
Ah nasildi yasamak?
°°°*°°°
MISAKIMILLI SOKAGI NO.37
Ah, simdi hatiralar mahallesinde
Misakimilli sokak No.37
Orasi bütün evler, bütün ömür içinde,
Mesut oldugumuz evdi.
Talihin bir gün karsimiza çikardigi.
Elele dösedigimiz bir çift küçük odasi.
Ne diyeyim bilmem ki:
Gönül sarayi, ask yuvasi...
Aksamlar iner "kaymak yogurt"çularla
Kaldirimlar benim için gölgelenirdi.
Saatler ilerler bozacilarla,
Derken bir komsu seslenirdi.
Pencerelerimizden biri komsu arsaya bakar,
Ötekinin önünde bir havagazi feneri;
Rüzgarla açilip kapanirdi isigi,
Geceleri...
O geceler, dogan günler orada,
Kaderlerin en güzelini ördü.
Misakimilli sokagi No.37,
Çocugum orada dünyayi gördü.
Misakimilli sokagi! Senin
Esen rüzgar, yagan karini sevdim.
Camin önüne her oturusta seyrettigim,
Arnavut kaldirimlarini sevdim.
Bir çocukluk oyunu mu oynadik orada?
Sen gelin olmustun, ben güvey.
Sen öyle güzel; ben daha genç,
Yepyeni, taptazeydi her sey.
Ne zaman o sokaga yolum düsse simdi,
Ayaklarim geri geri gider.
Evler cansizdir elbet, insanlar vefasiz,
Komsumuz baskalarina komsuluk eder.
Yabanci perdeler asilmis penceresi,
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
