SEAMUS HEANEY
Poexìe
.o000o.
Da "Resciöi de ciæo"
V
Sprandoî che cangia. Dappeu, a luxe d'inverno
inte 'n ærco de pòrta, e in sciô scæn de prìa
o profî chi trémmoa, de 'n pöveo.
Coscì poeiva ëse emissa a sentensa personale:
o nùo lambrin e un fogoâ freido che ghe ciuveiva drento--
un laghetto ciæo onde l'ànima - nuvia lìbea - a scorratta pe-a vitta.
E dòppo o viægio comandòu, cös'ätro?
Ninte de grande, ninte che no se conosce.
Stâ à 'miâ da lonxi ben, da solo.
E no gh'è pròpio ninte de strannio,
söo che unna vegia veitæ a sponta: no ne tocca un ätro gïo.
Poscibilitæ sensa teito. Vento ch'o refresca a conoscensa.
VI
Unna vòtta, da figgeu, inte 'n campo de pëgoe,
o Thomas Hardy o dïva ch'o l'ëa mòrto
e o s'ëa arreversòu tra quelli schinchi aggraçiæ.
In sce quello zerbo che se gh'annasta, che se ghe bæa,
o l'à fæto a preuva de l'infinïo.
A seu fronte piccinn-a e freida a l'ëa pægia de unn'anchizze
ch'a l'aspëta che o çê o â fasse cantâ in sciô ton milïa
do seu mutto ëse, e o sciäto ch'o l'à fæto
inti sponcialann-a o l'ëa o comenso
de 'nn'ondetta ch'a l'avieiva viægiòu ottant'anni
de feua de lì, p'arrivâ à ëse a mæxima onda
drento de lê, a-o seu ùrtimo çercio.
VII
(M'arregordava mâ. O l'é anæto addòsso à tutte quattro,
a dixe a Florence Emily, in traversâ un bäro.
O Hardy o çercava e bestie faccia à faccia:
i sò euggi sciòlli e a propenscion
à inspaximâse ô fävan sentî meno solo,
ghe metteivan addòsso pe'n momento un magon anteçipòu,
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
