Ataol Behramoðlu
Þiirleri
***°***
AYRILAN
Aþký doðuran þey nedir;
O yakýnlýðý, iki can arasýnda?
Ve kopuþ ne zaman baþlar?
Ne zaman biter bir sevda?
Bir kurt gibi içten içe
Geliþip büyür çürüme
Bir an gelir ki ayný mekandasýnýzdýr
Ayrý duygusal zamanlarda
°°°*°°°
BEBEKLERÝN ULUSU YOK
Ýlk kez yurdumdan uzakta yaþadým bu duyguyu
Bebeklerin ulusu yok
Baþlarýný tutuþlarý ayný
Bakarken gözlerinde ayný merak
Aðlarken ayný seslerinin tonu
Bebekler, çiçeði insanlýðýmýzýn
Güllerin en hasý, en goncasý
Sarýþýn bir ýþýk parçasý kimi
Kimi kapkara bir üzüm tanesi
Babalar, çýkarmayýn onlarý akýldan
Analar, koruyun bebeklerinizi
Susturun susturun söyletmeyin
Savaþtan, yýkýmdan söz ederse biri
Býrakalým sevdayla büyüsünler
Serpilip geliþsinler bir fidan gibi
Senin benim hiç kimsenin deðil
Bütün bir yeryüzünündür onlar
Bütün insanlýðýn gözbebeði
Ýlk kez yurdumdan uzakta yaþadým bu duyguyu
Bebeklerin ulusu yok,
Bebekler, çiçeði insanlýðýmýzýn
Ve geleceðimizin biricik umudu.
°°°*°°°
BEN MÝ? EVET...
ben mi? evet...
bir gün çýkýp gidecegim kapýlarý, evleri, dergileri, hüzünler býrakarak...
bir çiçek merhaba diyecek...
hoþ geldin diyecek dað...
orman gülümseyecek...
anýmsayýþlarýn, bekleyiþlerin, ümitlerin ya da ümitsizliklerin
hýrslarýn, yarýþlarýn, tasalarýn kalktýðý yerde
tam anlatýnýn kaldýðý yerde baþlayacak þiir...
hiç kimseye seslenmeyen, kendi kendine yeten sadece...
kendi mantýðý; kendi güzelliði içinde tutarlý...
ama halkýn yaþantýsý girecektir oraya,çünkü yaþayan büyük
bir þeydir halk...
deniz ve ufuk girecek,karýnca yuvalarý,gökyüzü,kozalaklar
ve kopuk ve artýk hasetsiz bir aþk...
yani seviþmak denizle, koþulsuz, önyargýsýz, hesapsýz...
yani uzanmak ve düþünmek binlerce yýl..
doðan, ölen ve yaþayan þeyleri...
doðumu, ölümü ve yaþamayý
yani dingin ve büyük olan herþeyi anlatmak...
ben mi? evet. çýkýp gidecegim bir gün...
tasasýz, gözyaþsýz, geride birþey býrakmadan ve birþey beklemeden ilerde...
sadece yaðmur sularýndan pýrýl pýrýl bir yürek
artýk kendi kendinin anlamý ve nedeni olan bir yürekle...
°°°*°°°
BEN ÖLÜRSEM AKÞAMÜSTÜ ÖLÜRÜM
Ben ölürsem akþamüstü ölürüm
Þehre simsiyah bir kar yaðar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarýmýn arasýndan
...
|
|
|
|
|
|