Grassia, Giovanén!
Ricordando Giovannino Guareschi
di Luigi Vicini
********
Äd Guaresch a m'arcord i so barbiz
ch'i pareven i lj äli d'un ozlén
quand al sfriza i sinter däl paradis,
a la maten'na, int al cel bianch e srén.
Äd Guaresch a m'arcord j'oc grand e fond,
sémpor con l'ombra ad la malinconia,
cme si guardissen, forsi, in meza al mond,
sto mond baloss cme l'alma d'una strija.
Al capiva la genta ad la so tera
cme un pädor al capissa i so ragass:
l'era sincer cme l'aria äd primavera
quand la passa e la suga i bor'gh äd sass.
Al conosseva tutt i sentiment
ch'as möva int i penser äd na person'na:
i sentiment ch'a väl o ch'an väl gnent,
mo 'l compativa tutt. 'N alma acsì bon'na
la ne s'cattäva gnàn', mo gnan's'as vreva:
mi son convint che dent'r int al so cor,
cme da meza a un zardén, a ghe spontäva,
äd tant sorti e profumm, i pu bej fior.
Odi e risentiment, int la so vitta,
i n'esisteven miga, gnàn' pr'insonni.
Al so penser? Bel cme na margaritta
ch'va semper bén pr'i sant o pr'il madonni.
E l'era onest, amigh ad la vritè,
al dzeva pàn al pàn e vén al vén:
forsi par cost, qualdón l'à critichè.
J'eron ciac'ri strajädi da ch'j'omén
ch'i gh'ànn montè dintorna tant difet
(il calunji i se strajon fort cme 'l vent).
Mo chill lengvi (l'è ciära): o in l'ànn mäi let
o, si l'ànn let, i n'ànn capì un bel gnent.
M'inchén davanti a Lu', ai personagg
di so lìbbor, ch'...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
