Dos poemes
X
El llatíu llamargosu del héroe
enxaula la sinfonía del Vacíu,
toles bederres ruines
y amella'l ciegu arrovexu.
Taramiéllase la llei de la Caridá
y l'héroe encaldia les llibradures,
espavoriáu ente l'agrín del conxuru
pola tanza de la bramida del sotámbanu,
comu nome calistráu, aposentando
traición.
XI
Onde se mayen los ensames,
onde s'escaez la pelleya del silenciu,
onde l'amor prohibíu del cenicientu carámbanu
se tapez
al filu de la navaya ensin rocea;
ehí,
xeláu,
allúmome asioma afuracáu
nesti ingriente espeyismu del Remordimientu.
Xosé Lluis Campal
(Del llibru inéditu Infravox)
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
