Ahmet Oktay
ESKI BAKIR
Bir cigligin icinde yakaliyorum seni
Kac kez Istanbulsu,
Parildayan, isitan, yakan bir alev gibi.
Ustunde uzun, pis, yalniz sokaklarin yagmuru..
Odalarin, merhabalarin, gulucuklerin sikintisi
Tramvaylarin, vapurlarin sikintisi
Yitmis asklarin, yitecek asklarin
Ayni vazolarin, ayni ogutlerin, ayni yasaklarin sikintisi.
Yakaliyorum, opuyorum, avutuyorum.
Karanlik etini kemiriyor,
Vaktimiz kisa,
Duslerimizi kolluyorlar durmadan
Durmadan kovusturuyorlar
Mendilimi islatip alnina koydugum
Suyundan ictigimiz hayat cesmeyi,
Yalniz-geceler boyu uzanan kadini bakirlarda
Durmadan horluyorlar
Geyigim, saklim benim
Bakma arkana, ne olur, aldirma
Onulmazligimizdan buyuk yapilar kurduk
Horlandikca askimiz, derya.
Vaktimiz kisa,
Karincalara, ruzgarlara, sulara dokunmak
Uyanan topraklari bilmek gerekiyor.
Ormanlar gormus dolunayin tilsimini
Aglamayi unutmadan
Dovusmeyi bilmek
Tirnaklarinla tutunmayi bilmek gerekiyor
Saagilandigimizi, kollandigimizi bilmek gerekiyor
Kapa tunc, kapilarini gece
Soguktan, kirgin, parasiz milyon kisi.
Geyigim, saklim benim,
Olum dayanmadan kapiya
Sev, op, yitir beni
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
