TONINO GUERRA
Utòubar
La próima vólta ch'a l'ò vést
e' ziréva dal pàiri
par mèttli sla pènza vólta me sòul
indò ch'al s'era infràidi.
Pu l'avéva stugié dal sménti biènchi
sòura una lata ruznóida
par tói cla sudarèla ch'agli avéva madòs.
Al màili agli era mézzi
ènca s'u li éva guplé sa dla paia
sòura la spònda d'érba
che la sguiléva fina l'aqua de fiómm.
I grapal d'óvva e' paérva di mucétt
ad palóin da caza,
e i chèval i era inciudèd ma tèra
sl'urèl cumè che fóss ad fèr e léu
u i butéva madòs dla zèndra s'un cucèr.
Insòmma l'órt l'éra un ospedèl
e léu e' féva da dutòur dato ch'u i era stè
che purbiòun da la Róssia
ch'l'avéva ròtt e' zil che stéva mal finèstri
e l'à scanzlè i gazott; al fòi di èlbar
e la faza dla zénta e' paréva di scartózz.
U s ciaméva Liséo e l'éva utènt'an e piò.
L'era rèst daparléu a campè se su ort
a Ranco, un ghètt ad chèsi abandunèdi
indò che d'utòubar se tóira e' vént,
e' pióv agli anéusi sòura i cópp
e dróinta al cambri svóiti
i capita par sbai di bugaréun
che dòp i n'è piu bón 'd truvè
al nóvvli e i sprai de sòul.
(tratta da: Tonino Guerra, L'Orto d'Eliseo, Maggioli editore, Rimini, 1989.)
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
