La vècia afadè
Stè a sénter, tusétt, che mé a v cånt int un fiè
i spéll e i diavlêri dla vècia afadè,
ch'l'é qualla ch'castîga tótt quant chi pinén
ch'fan sänper andèr la mamà int un quatrén,
ch'n'an vójja ed studièr o ch'i ròbn in cusénna,
che sîra e maténna n atrôven mâi pès.
Stè dånca tótt zétt, sintî mò tusétt
quall ch'pôl capitèr a chi n zêrla pr al drétt.
Par méttr in castîg ón ch'al fèva fughén
la vècia al fé sóbbit dvintèr un asnén,
che såtta ala bròza d un pôver vilàn
a fôrza d stanghè al lavurèva da can.
E l'ai méss al còl una gròsa canpèna
che tótta la stmèna sunèva tant fôrt:
don-don e don-don, don-don e don-don,
a st månnd quî ch'i n stûdien i én tótt sumarón!
Par vaddr ed cavèr al brótt vézzi int un chès
d un cínno ch'mitêva i didén int al nès,
la vècia, una nòt, con äl såu zerimòni,
äl man l'ai unzé con l unguänt dal demòni.
Siché quand al vôls seguitèr al brótt vézzi,
fó tant al suplézzi ch'al téns starnudèr:
te-pcí e te-pcí, te-pcí e te-pcí,
e al nès dvinté gròs cómm al gróggn di purzî!
A un èter ch'mitêva sått-såura la cà
e ch'al dsubidêva ala mâma e al papà,
la vècia ai fé vgnîr al mustâz da simiòt
che ed dé l êra naigher e råss ala nòt.
E l êra acsé brótt che se i can l incuntrèven
rujèvn e bajèven, tant i êrn arabé:
bau-bau e bu-bu, bu-bu, burubbú,
tótt quî ch'dsubidéssen i én brótt ragazû!
E acsé, a un ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
