LA CECEIDE
'MBOCAZIONI A LA MUSA
Chi penzi? Tu dormi? Rivigghiati, o Musa,
cumpagna mia cara, cumpagna affettusa;
quand'era figghiolu tu fusti cotrara,
cumpagna affettusa, cumpagna mia cara;
li notti e li jorni passava cu tia
cumpagna affettusa di l'anima mia.
Jèu, quandu l'amaru mi stava dolusu,
calata la testa penzusu penzusu
tu ti ndi venivi tirata davanti
cu cosi puliti, cu chiàcchiari tanti
e prestu cacciavi la malancunia
chi tutta scornusa votava la via.
Ed oh! Quantu voti, lucendu la luna,
cu tia suli suli ndi ficimu ncuna!
Ciangimmu, lodammu, cantammu d'amuri,
tagghiammu pe' finca lu caru Signuri;
cu tia, sempre suli, dicimmu cosazzi
d'acchietti, di grupi, di capi di cazzi.
Mo tutt'a 'na botta nimica ti fai,
pecchì ti ndi fuji? Pecchì ti ndi vai?
Ti chiamu, ti chiamu, mi sgargiu gridandu.
Tu no' mi canusci? Su chiju di tandu!
Ma tu no' mi parri, tu nenti mi dici,
pecchì no' rispundi? Chi cazzu ti fici?
L'arrisi ti scappa, non hai malu cori,
fa prestu, dicimu tri quattru paroli!
Lu sacciu ca m'ami, ca sempri mi fai
'sti jochi, ti cridi ca mi ndi scordai?
Ccà veni, ccà veni, lu sonu accordamu,
di Cecia li verzi cantamu, cantamu.
'U testamentu 'i Cecia
Quandu vitti ca perdi territoriu
ca chiju jornu no' pigghia domani,
e si ntisi sonari lu mortoriu
Cecia si fici l'atti cristiani;
pe' nommu azzippa l'anima e lu coriu
vozzi dassari tutti cosi sani.
«Ah! Chiamatimi», dissi, «lu notaru
mo cu carta, cu pinna e calamaru».
Lu notaru già vinni, ca Lorenza
àbboluni juntau pemmu lu chiama;
e sta' di la malata a la prisenza
e nci domanda, ija rispundi e sgrama.
Lu galantomu, cu tanta pacienza,
staci pe' fari quantu voli ed ama;
e doppu ...
|
|
|
|
|
|