Міхал Анемпадыстаў
Я люблю, калі сьвеціць сонца...
Я люблю, калі сьвеціць сонца
Рана ранкам праз фіранкі
Я люблю пах сьвежае кавы
Я люблю смак смажанай бульбы
Мне падабаецца водар парфумы
Мне падабаецца дым цыгарэтаў
Я люблю халодныя блюзы
Я люблю свае джынсы старыя
Я жыву ў гэтай краіне
Мая краіна пад белым сьнегам
Мая краіна пад белым сьцягам
Пад белым сьцягам з чырвонай стужкай
Я зь цягам часу стануся птушкай
Распраўлю крылы, зраблю тры крокі
І падымуся па-над зямлёю
Туды, дзе вецер, і дзе аблокі
Над краінай пад белым сьнегам
Над краінай пад белым сьцягам
Мая свабода - зь ветрам нязгода
І асалода супрацьстаяньня
Мая свабода - човен падводны
Паміж Сцылаю ды Харыбдай
Мая свабода - дом папяровы
Паміж Гамораю ды Садомам
А там, за домам, - край невядомы
Пад белым сьнегам, пад белым сьцягам
Зь цягам часу складанымі сталі
Законы гульні, а неяк раней
Мы проста ішлі, мы проста стаялі
Мы проста жылі і паміралі
У сваіх падводных чоўнах
У сваіх дамах папяровых
Паміж Сцылаю ды Харыбдай
Паміж Гамораю ды Садомам
У краіне пад белым сьнегам
У краіне пад белым сьцягам
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
