Jean-Henri FABRE
LA NÈU
****************
Souto lou pes de gros nivoulas, amassa
En bàrri de cendrouso lano,
A cha pau, di colo à la plano,
Lou vèu vèn de s'escagassa ;
E tout es tranquilas ; soulet, l'alo apaurido,
Dins lou mut tenebrun , lou quinsoun passo e crido.
Quand tout es atapa pèr la sournuro, lèu,
Plan-plan, en silènci, davalo,
Dirias coume uno raisso d'alo
De blanc parpaioun. Es la nèu ;
Es l'eissame jala, es labiho espelido
Eilamount, dins lou brusc d'uno auro afrejoulido.
Espinchas amoudaut lou revoulun espés :
Remenant sis aleto molo,
L'abiho barrulo, tremolo
Pèr milo e pèr milo à la fes ;
Debano, mai s'esquiho, e viro, e voulastrejo,
Crentouso de toumba dins la fangasso frejo.
Dóu cèu cabusso en plen dins la realita.
Ah ! boulego-lèi tis aleto,
Viro, reviro, fai pauseto ;
Lou pes es ta fatalita ;
Lou pes, mèstre de tout, mèstre sènso vergougno,
Que te tirasso en bas de sa brutalo pougno.
Vos pas ? Vendras tambèn au garouias pèr lié.
Paf ! ié sian. — Tu, l'abiho blanco,
Que fariés pali sus sa branco
La flour d'argènt de l'amelié ;
Tu, l'estello à siès rai, l'estello escrincelado
Dins un linde cristau pèr lou cisèu di fado ;
Tu, meraviho d'art, bebèi espetaclous,
Obro de l'ourfèbre di nivo,
Tu lou trelus, la gèmo vivo
Que fai dóu diamant un jalous,
Tu, la nèu, te vaqui nagado dins la sueio
Emé peto de l'ase e gnogno de la trueio.
Pèr te tira dóu garouias, o flour de nèu,
Pèr reveni la blanco estello,
Purificado, lindo e bello,
Que te fau ? Un rai de soulèu,
Poutoun que te béura. Pièi saras enaurado
De la fango, eilamount, dins li nivo daurado.
Mai, pèr lou repesca de la pudentarié,
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
