Evîva al vén
Zirudèla, al månnd l é fât
d òmen sèvi e d òmen mât,
d òmen débbel, cén e stûrt,
o -cme mé- d bî òmen fûrt.
Chi é trancuéll, chi é narvåus,
chi é da pièser, chi é nujåus,
chi é tant mègher, chi é tròp grâs,
chi guadâgna e chi và in scuâs.
I é i vigliâc, i curagiûs,
chi stà int l'ôra e chi é in lûs,
i é i zarócc, i inteligént,
chi é sinzêr e chi é tótt fént.
Ai n é, insåmma, ed tótti äl fâta:
chi dscårr pôc, chi fà dla gâta,
chi rédd pian e chi rédd fôrt
fén a tant ch'n é bèle môrt.
Chi ranòcia, chi susézza,
chi ta-tartâja, chi inpastézza,
ai é invêzi däl dardèl
ch'van cunpâgna un mulinèl,
ch'dscårren cèr se i an la bâla
bianca, råssa, vairda o zâla!
Äcco, insåmma, a enumerèr
tótt sti tîp, al srê un sgubèr
ch'l andarêv int na lungâgna
lónga pió d na gran cavdâgna.
Mo fra i òmen anurmèl
ai n é pròpri ed quî spezièl
cómm, pr esänpi, chi cretén
ch'bèdn a dîr ch'fà mèl al vén
e che a bàvvren zå a cà d dío
as finéss ch'as pèga al fío:
parché al vén, o dåulz o gròs,
al dà dân anc ai colòs,
parché l èlcol däntr al brûsa
e al cundûs prèst int la bûsa.
Tótt quasst qué i al dîsen låur,
mo i én dscûrs d inción valåur.
Ah, puvròmen, che dsgraziè,
quî i én òmen par metè!
Bän, ch'i dégghen quall ch'ai pèr
mo mé a n vói avair da fèr
gnínt con l'âcua. O såul s'am lèv
man e gróggn. E dåpp, pó, stièv!
S'a n esclûd ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
