Un fât stran
Só al davanzèl d na fnèstra d un prémm pian,
i êra una dòna in pî ch'lavèva i vîder.
La l fèva con manîra e precauziån
e la cantèva un mutivàtt alîgher.
Al inpruvîs ai sbléssga un pà par d fòra.
La zairca d atachèrs... inutilmänt...
e con un vêrs straziànt ch'fà ciapèr pòra,
cme un blâc, la piånba in strè in mèz ala zänt.
Pió d ón, par l'inpresiån, al scâpa vî
pr an vàdder in che stèt srà cla puvratta.
Mo qualla, invêzi, svêlta, as lîva in pî
aviàndes vêrs cà sô un pôc ed zancatta.
A ste mirâcuel tótt i i córrn avsén,
dmandandi: - Mo ch'l'as dégga, cs'é suzès?
E lî, surpraisa, fandi un surisén:
- Csa vlîv ch'a sèva mé, ch'arîv adès...
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
