Roberto di Roberto
VOMMERO SULITARIO
P' 'e strate sulitarie
d' 'o Vommero ncantato,
ievemo cammenanno
pe ddo' nemmanco n'anema passava.
Cu'e mmane dint' 'e mmane
e 'o ffuoco c'abbruciava dint' 'e vvène,
vulava 'o tiempo e se faceva tarde,
affatturate 'a 'sta passione ardente.
T'accumpagnavo a casa,
cu 'e viente d' 'e ttempeste,
sott' 'o palazzo tulo sgarrupatiello
e - ammore mio - llà sotto era cchiù bello
astrègnerte e vasarte senza fine.
Cu na vucella doce po' dicive:
"E' rnezanotte, mamma sta mpenziero.
Famme saglì, nun me fà fà cchiù tarde".
E i' te lassavo, ammore mio carnale,
purtànneme int' 'e panne e dint' 'o core
lo prufumo ca tu tenive ncuollo.
E chello me faceva cumpagnia
strata facenno, mentre riturnavo,
cuntento e malinconico,
á casa addò nun ce truvavo a te.
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
