1.
As't Sommer würd, un Frühjohr was,
Dunn drewen s' ehr Gössel in't gräune Gras,
Dunn sprungen de Gören
Ut Stuben un Dören
Un danzten herümmer in Sünnenschin,
Un't Freuen un't Lachen hadd gor kein En'n,
Un sprungen vör Lust un klappten de Hän'n:
„Kik, Fiken, kik, Pudel! des' säben sünd min.
Kik, Fiken, kik, Pudel! dit's uns' oll grag' Gant,
Un wohrt man jug' Gäus', hei's betsch, de oll Rekel;
Un hollt jug man linksch, un hollt jug tau Hand! Süh, nu geit't all los. - Entfahmtige Ekel!" Un sei stahn nu un slahn
Mit de barkenen Strük:
„Willst, Racker, woll glik!
Wat heww'n Di uns' Gäus' un uns' Gösseling dahn?" -
So häuden sei runner nah gräune Wisch,
Wo de Frühjohrsdag
Hell dräwer lag
As en reines Laken up Gottes Disch.
De Disch steiht äwerst man noch arm;
Dor 's nicks von Sommerkost tau sein;
De Blaumen wagen knapp dat Bläun,
Un lockt de Sünn ok hell un warm,
Sei trugen All den Freden nich,
Versteken un verkrupen sich.
Dat hartlichst Tüg, dat Winterkurn,
Dat spitzt verdeuwelt fin de Uhr'n
Un horkt herute in de Welt,
Ob Rip ok woll un Snei noch föllt;
Dat Blatt, dat kümmt irst ganz bescheiden
Un kickt sik nah den Nachtfrost üm:
„Büst, Racker, hir noch wo herüm?
Irst gah din Weg', nahst will 'k mi breiden."
Blag Oeschen dukt unner den Wepeldurn,
As wullt irst lur'n,
Ob't sik ok schickt,
Dat't fröhlich in de Welt rin kickt;
De Botterblaum, deip in de Bläder
Mit ehren Sünnenangesicht,
Kickt nah de Sünn, as wull sei fragen:
„Na, Swester, segg, kann ik't woll wagen?
Un krieg' w' nahgradens beter Weder?"
Un rechtsch un linksch un hin'n un vören,
Dor spaddelt dat Allens von Gören und Gören.
De springen un wöltern in't gräune Gras;
Dat ein, dat ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
