LA DONNA PRAMSANA
La donna pramsana - l'é bela l'é sana
L'é svelta, l'é snela - l'é tutta 'na smela.
La gh'a un per d'ocion - pu viv che i lampion
E von 'd chi bochen - chi tirn i basen.
In cá la lavora - mo quand la va fora,
Scofiera o sartora - la pera na siora.
L'é bonna 'd canter - l'é bonna 'd baler;
Agh pies ciciarer - e ridr e scherser;
Mo sempr in , s' as pasa la msura,
Sa g'é qualchidon - ch'agh tira qualch plon
Int al cier e scur - l'é pú che sicur
Ch'a vola un smaflon - 'd chi bei e 'd chi bon.
L'é svelta l'é sana - la donna pramsana;
De vrespa 'l viten - de sresa 'l bochen;
Na gran lavoranta - mo sempr eleganta.
S'l'as metta 'n strasset - sia vesta o corpett,
L'al porta pu fen'na - che na parigen'na.
Contenta la prilla, - la luza, la brilla.
Mo quand la pramsana l'é sposa, l'é mama,
Agh bruza int al cor soltant una fiama,
L'an vedda che 'l spos, al spos e i puten,
Che al mond an gh'é gnent da vreregh pu ben.
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
