Giacomìn da Verona
De Jerusalem celesti...
ooo000ooo
Ancora ve dirò ke diso la scritura
K'entro quella cità no luso sol né luna,
mai lo volto de Deo e l'alta Soa figura
là resplendo tanto ke lì non è mesura.
La clarità è tanta k'elo reten en si,
ke noito no ge ven, mo sempro ge sta dì:
né nuvolo né nebla, segundo ke fa qui,
zamai no pò oscurar la clarità de lì.
Le aque e le fontane ke cór per la cità
plu è belle d'arçent e ke n'è or colà:
per fermo labïai: quelor ke ne bevrà
çamai no à morir, né seo plui no avrà.
Ancora: per meço un bel flumo ge cór,
lo qual è circundao de molto gran verdor,
d'albori e de çigi e d'altre belle flor,
de rose e de vïole, ke rendo grando odor.
Clare è le soe unde plui de lo sol lucento,
menando margarite [e]d or fin ed arçento,
e prëe precïose sempromai tuto '1 tempo,
someiente a stelle k'è poste êl fermamento.
De le quale çascauna sì à tanta vertù
k'ele fa retornar l'om veclo en çoventù,
e l'omo k'è mil'agnoi êl monumento çasù
a lo so tocamento viv e san leva su.
Ancora: li fruiti de li albori e de li prai
li quali da pe' del flumo per la riva è plantai,
a lo so gustamento se sana li amalai;
e plu è dulçi ke mel né altra consa mai.
D'oro e d'arïento è le foie e li fusti
de li albori ke porta quísti sì dulçi fruiti,
fioriscando en l'ano doxo vexende tuti,
né mai no perdo foia né no deventa suçi.
Çascaun per si è tanto redolento
ke millo ...
|
|
|
|
|
|