Ананімныя творы
Мужык і пан
Быў сабе адзін пан да такі паганы, злосны, што проста бяда. Ніхто не мог яму ўгадзіць. Усе яго баяліся, бы чорта. Бывала, як прыйдзе к яму хто чаго-кольвек прасіць, а ён раптам як крыкне:
- Што скажаш?
Той кажа:
- Усё добрае, паночку.
А сам дрыжыць, бы асіна.
- А па добрым што? - закрычыць пан. - На канюшню яго, галгана!
От так не дасць і слова прамовіць. Іначай ён і не ўмеў з людзьмі гаварыць. І баяліся ж людзі гаварыць таму пану што-небудзь кепскае, не пад гумар - засячэ, усю шкуру зніме, калі хто не патрапіць сказаць яму так, як ён хоча, а скажа не па шэрсці. Толькі быў адзін нехлямяжы мужычок, дражнілі яго Стопкам: той умеў з тым панам гаварыць. От раз той пан іграў у карты да й выйграў вельмі харошы маёнтак. От гэтак вясною, каля Міколы, паехаў пан аглядаць той маёнтак да й астаўся там на ўсё лета. Бачыш, яму вельмі спадабаўся той маёнтак. Праўду ж кажуць, што новае сітка на калочку вісіць, а старое пад лаваю ляжыць. Бачыць аканом, што доўга няма пана, а тут у двары бяда на бядзе едзе й бядою паганяе, от ён стаў думаць, як бы заведаміць пана. Думаў-думаў да й надумаўся паслаць к пану пасланца. Толькі не ведае, каго паслаць, каб ён добра расказаў пану пра ўсё няшчасце. Каго ні пашле, усе не слухаюць, - баяцца пана, каб за праўду не засек. Абяцаў ён вялікі гасцінец таму, хто пойдзе к пану. Перабраў усё сяло - няма ахвотніка. Не знае аканом, што рабіць, - сядзіць да ломіць рукі. Прачуў пра тое Стопак, пайшоў к аканому і кажа:
- Я пайду к пану і ўсё яму скажу: я ўмею, як з ім гаварыць.
Рад аканом, чуць не цалуе Стопка. От аканом даў Стопку цэлую жменю грошай, чобаты з сваіх ног і пасылае яго к ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
