Ананімныя творы
Смачна
Жыў сабе адзін чалавек. Быў ён не то, каб сказаць вельмі багаты, а так сабе заможны гаспадар. Так, як усе, жыў ён сцісла, а як дасць бог свята, то любіў з добрымі людзьмі смачна паесці ды выпіць так, каб ісці, за плуг дзяржаўшыся. Адзін раз паехаў ён у месца з якімсь то панам, каморнікам, ці што. Заехалі яны ў карчму. Пан улез у алькерык і вялеў жыдам падаць сабе выпіць ды закусіць. Ведама, пан грошай не шкадуе, выпіў гарэлкі, закусіў ды і пачаў піць гарбату. А просты чалавек, ведама, шкадуе траціць грошй ды дастае сабе з торбачкі сухі хлеб ды кіслыя агуркі ды і есць. Пабачыў пан, што той чалавек пазірае на яго, бы сабака з-пад стала, ды і даў яму шклянку гарбаты. Узяў ён гарбату ды хацеў яе выпіць обмегам, бы чарку гарэлкі. Гарбата яшчэ была гарачая, і ён чуць не спёкся ды так пырхнуў, што аж пану забрыскаў вочы, а шклянку кінуў далоў:
- Няхай яна згарыць гэтая гарбата, - кажа ён, як троху ачухаўся. - Гэта добра панам, а нашаму брату гарапашніку яна шкодзіць.
Усміхнуўся пан ды і даў таму чалавеку даядаць аб'едкі якоесь вельмі смачнае рыбкі. Тая рыбка яму вельмі спадабалася. Ён з'еў яе з костачкамі, а самую бляшаную каробачку, у якой яна ляжала, вымазаў хлебам ды і вылізаў языком. «Ну, - думае ён, - пачакай жа, я зраблю дзіва. - І пайшоў ён к жыду ды і купіў сабе каробачку тае смачнае рыбы. - Цераз тыдзень у нас фэст, дык трэ пачаставаць папа, то мо ён не будзе лаяцца, як пайду ладзіць вяселле. А ўжо пара даць спосаб майму хлапчуку. Эге ж, пачастую папа. Пэўна, ён яшчэ ніколі і не каштаваў такое смачнае рыбы. Ото ж здзівяцца людзі!»
Прывёз ён каробачку тае рыбы ды і нікому і не паказаў, чакае свята. Вось падышло свята; набралі ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
