Po' vene juorno
Achille Serrao
*****
Cammenata ca me struppèa 'o suonno
na notte sì e n'ata notte pure
passiata va' sapé comme cumposta
'ncopp'a chest'ossa... e dint'ô suonno raggiunià
'e sta vita, 'e chella ca nce steva ma nun sia
maje s'avesse 'a lepetà, dicive scutulianno
'o janco 'e chella capa
janca, d''a vita 'a venì
nun bella, 'a verità, e mmanco malamènte
sulo nu poco lasca... lasca sì...
parlammo d''e fatte che se 'nfossano
comm'a néglia 'mpannuta e nun se 'nténneno
chiù manco 'a vicino, d''e ccose piccerelle
ca nce sfessano (na malatìa 'e còre... na fresélla
chistu mese... ll'àsema ca vò dòrmere e nun fa
durmì, tésa pe' ttésa 'o cagno
d''o quartiére)... e rusecammo cu na voce
abbrucata 'ncopp'ô mmeglio
pe' nun ce fa sentì pe' nun fa sèntere
'o mmale, e ttanto, c''o dulore fa
quanno te zuca 'nfunno 'a lummèra.
Po' vene juorno.
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
