La cà abandunè
Al paisa ste silänzi
in vatta ala pûz.
Dänter al'ånbra
la cà l'é abandunè in mèz al'urtîga,
såtta un zîl bâs.
Al sòfoc dla calûra
al fà pió trésst al paesâg' e al dé.
Rifûg' d misêri antîghi, d burdigón,
äl stanzi sgånbri con i mûr sgrustlè,
invèsi dala pållver, dal tlarè,
macè da móff ch'i méttn in evidänza
äli inprånt stanpè dai mòbil e dai lèt,
i måsstren tótta l'arvénna, l'agunî,
la mancanza dla vétta
int la cà vûda.
Fra sgarbâz sacchi e sâs, radîs e spén,
dóvv a nóvvel i rånzn i galavrón,
só un fazulàtt ed prè a mèza còsta,
la cà abandunè la pèr ch'la vójja
cunfidèr i segrêt dl'esistänza
dla zänt ch'la stèva qué, ch'l'é scapè vî,
däl lègrum, däl rinónzi, däl fadîg
d un vîver derelétt, da stasån pêrsi
sänza speranza, só una tèra avèra
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
