Una stòria nustrèna
Quand la bacâja la dîs: i parpadlini,
che venghi qui, che guardi, scuasadino,
scadore, tirabusone, lo smalvino, ziribígoli, piccia, sburziglini.
E pó: prilone, strizzo, gomisello,
mostrighino, sgadizza, bazurlone,
ratatuglia, stiatini, smataflone,
sei un zavaglio, paciugo, trabadello.
La dîs che il bolognese non fa fino,
che secånnd lî l'é ròba da maichetti,
insåmma, un ciacarèr da poveretti
che i n an brîsa, come lî, un bel sitarino.
A rôda lébbra, fagànd la traduziån,
la dîs: tomelata e sgaravlare,
hai la barusla, filucca, scudozzare,
e al dvänta bordigone al burdigån.
Adès la s é anc méssa a dir ochèi
dscurdàndes d èser nèda int la Fundâza.
La cradd d èsr ala môda, sta puvrâza,
e con l inglais ai pèr ed vîver méi.
Sô maré, un bån diavlâz, un lardarôl,
l à truvè una muratta in Sant Isî
e ògni tant al scâpa vî con lî
par arsurères dla spåusa e däl såu gnôl.
Ma l èter dé, con al tono dla spåusa
ch'l'à dscuêrt la trascca, con l argói ufais,
ala mòra l'à détt in bån bulgnais:
"Mé a t scavàzz al cudrózz, brótta schivåusa!"
E pó, d istént, dscurànd cómm a Bulåggna
e sänza pió tradûsr in itagliàn
l'à azónt, come s'la i déss un smataflån:
"Vâca, scuénzia, zangâtla, trójja, caråggna!"
...
|
|
|
|
|
|