Рыгор Барадулін
Словы матчыны з Вушаччыны
(кніга «Здубавецьця»)
Ня хваліся сеўшы, а хваліся зьеўшы.
Той самы блін, ды ў рэшаці.
Ня выходзіць у Хадоры тры бліны.
Хваціў кашу шылам.
Лёг ня еўшы, ўстаў ня спаўшы.
Пайшла сучка баразной.
Цалое, малое, большае папалам.
Так ня так, ператакаваць ня будзем.
Беднаму Іваньку і ў п..дзе каменьні.
Як увойдуць злыдні на тры дні, дык і за сем год ня выганіш.
За тры гады боты, як перуном, спаліла.
Пашкадаваў воўк кабылу - пакінуў хвост ды грыву. Ці будзіць яна жыва?
Высьпеіць касьцянка - высьпіцца шляхцянка.
Карову б'ець зык, а бабу бабскі язык.
Новае сітца пакуль навісіцца, а як навісіцца, дык і пад лаўкай наляжыцца.
Якія мы самі, такія нашы й сані.
Пазайздросьціў х.. лапцю.
Надаела сабачай лапе ляжаць на стале, дык хай пад сталом паляжыць.
Чаго б сьляпы плакаў, каб сьцежку бачыў?
Хоць сабачына, абы вочы ня бачылі.
Ня было мяса, і п..да ня закраса.
У дурной птушкі дурныя песьні.
Запытала зіма, дзе ты лета быў.
Ня быць казе на лазе, ня есьці ёй брэду.
Зарадзіў Бог чалавечка - ні баран, ні авечка.
З кім ня рос, таму ня дзьмі ў нос.
Ня купіў бацька шапкі - хай галава мерзьніць.
Вашапруд на кут, а добраму чалавечку добра і ў запечку.
За гарой табе Насярэйка кланяўся.
Красавіца, што з-пад стала кусаецца.
І тыя хвалілі, што цераз шлеі валілі.
І качачка казала: ты-ты-ты-ты...
Дзень добры таму, хто ў гэтым даму!
Бліны з падскокам.
Спара ў дзяжу, і сын на вясну!
Дай, Божа, сесьці на шчасьлівым месьці.
Хорша, Базыль, ня рассыпай табакі.
Хорша, тата, ня ўдавіся.
Каб шырэй ступаў, дык на чарку б папаў.
Сядзь, хай ня вісяць, адарвуцца - разаб'юцца.
Забірайце збрую і едзьце к х...
Калі ты курэц, дык і май свой тытунец.
Дурны, дурны, а скваркі любіць.
Яму гавары, а ён ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
