Максім Танк
МУХАМОР
Баб'ім летам да зары
У зялёным гушчары,
Дзе мох сьцелецца рабы,
Паспрачаліся грыбы.
На ўвесь лес, зялёны бор,
Расхваліўся Мухамор,
Што пад шапкай — маку цьвет —
Ён дзяцюк на цэлы сьвет.
Боты, гузікі гараць, —
Яму пары не дабраць
Пад ялінай, пад сасной
Ні багацьцем, ні красой.
Мог-бы сьмела быць паслом
Або навет і царом —
Не сядзець век у траве
Ды разумнай галаве!
— Ты хваліцца лепей кінь! —
Яму радзілі Рыжкі. —
Плёткі чуючы твае,
Падасінавік злуе.
На чырвоны твой язык
Скасурыўся Чашчавік.
Табе ўсыплюць пад бакі
Калі-небудзь Казьлякі...
— Мне начхаць на вас, на бор! —
Горда кажа Мухамор, —
Калі біцца — паглядзім,
Хто паставіць на сваім!
А, залёгшы у траве,
Ўсё падслухаў Муравей;
Там, дзе мох і дзераза,
Сыраежцы расказаў.
Ды ў зялёным у бары
Гэта чулі Камары,
Яны вестку разьнясьлі
Ўсім Апенькам на зямлі.
А Ваўнянкам упаўдні
Раззванілі Авадні...
Болей, як вясной у жаб,
Было гутарак у Баб.
Аж прачнуўся на той крык
Пад яленцам Баравік,
Дзе пад мохам, як парсюк,
Спаў, сагнуўшыся у крук.
І пачаў ён развадзіць,
Мудра радзіць і судзіць,
Расшумеўшыся між траў,
Навет галаву падняў...
Дзе мох сьцелецца рабы,
Ішлі дзеці па грыбы, —
Асьцярожная рука
Падняла Баравіка.
Пайшлі ў кошык Казьлякі,
Сыраежкі і Рыжкі...
І на ўвесь зялёны бор
Рагатаў наш Мухамор.
І паказываў, крычаў,
Дзе схаваліся між траў
Падасінавік стары,
Дзьве Ваўняначкі-сястры...
Як пакінулі ўсе лес
У вячорнай у імгле,
Шышкай галаву падпёр, —
Затужыў і Мухамор,
Што ня весела яму
Ў цёмным лесе аднаму;
Ў цёмным лесе, у бары,
Няма зь кім пагаварыць.
Нат сьмяюцца упаўдні
З Мухамора Авадні,
А зара як дагарыць,
Усё звоняць Камары
Ад сасны і да сасны,
Што ёсьць грыб — благі, дурны
Мухамор, эх Мухамор!..
Эх, сасновы цёмны бор!
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
