КАЗКА ПРА СТАРОГА КЕНГУРУ
Не заўсёды Кенгуру быў гэтакі, як цяпер, а быў ён Інакшы — Маленькі і на чатырох нагах. Ён быў шэры і калматы і страшэнна фанабэрлівы. Ён скакаў па камяністых пагорках у самай сярэдзіне Аўстраліі і аднойчы з'явіўся перад Малодшым Богам па імені Нка.
З'явіўся ён да Нка ў шэсць перад снеданнем і кажа:
— Зрабі мяне непадобным на ўсіх астатніх жывёлін, ды не пазней як да пяці гадзін дня.
Усхапіўся Нка са свайго пясочнага трона і закрычаў:
— Ідзі прэч!
А Кенгуру быў шэры і калматы і страшэнна фанабэрлівы: ён паскакаў на скалістым выступе ў самай сярэдзіне Аўстраліі і падаўся да Сярэдняга Бога Нкінга.
З'явіўся ён да Нкінга ў восем пасля снедання і кажа:
— Зрабі мяне непадобным на ўсіх астатніх жывёлін і каб мяне ведалі ўсюды, ды не пазней як да пяці гадзін дня.
Выскачыў Нкінга са сваёй нары ў гушчары і закрычаў:
— Ідзі прэч!
А Кенгуру быў шэры і калматы і страшэнна фанабэрлівы: ён паскакаў на пясчанай водмелі ў самай сярэдзіне Аўстраліі і падаўся да Старшага Бога Нконга.
З'явіўся ён да Нконга ў дзесяць яшчэ да абеду і кажа:
— Зрабі мяне непадобным на ўсіх астатніх жывелін і каб мяне ведалі ўсюды і ўвесь час за мною ганяліся, ды не пазней як да пяці гадзін дня.
Выскачыў Нконг са сваёй ванны ў саляным азярцы і закрычаў:
— Хай будзе па-твойму!
Паклікаў Нконг Дынга — Жоўтага Сабаку Дынга, вечна галоднага і вельмі запыленага, што было прыкметна на сонцы, — і паказаў яму на Кенгуру. І Нконг сказаў:
— Дынга! Прачніся, Дынга! Ты бачыш гэтага скакуна каля кручы? Ён хоча, каб яго ведалі ўсюды і ўвесь час за ім ганяліся. Выканай яго жаданне, Дынга!
Усхапіўся Дынга — Жоўты Сабака Дынга — і спытаў:
— Вось гэтага — не то ката, ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Go to begin of the document
Go to previous page
Go to next page
Go to the end of document
